Geschiedenis
Ontstaansgeschiedenis stichting Samen Succes
De Pokot is de geboortestreek van de Keniaanse hardloper Sammy Rongo Olengura. In 1998 ontmoette hij Piet de Peuter, langeafstandsloper en vrijwilliger op een boerderij in Kenia. Samen besloten ze dat Sammy in Nederland zijn geluk zou beproeven bij wedstrijden.
Ze raakten bevriend en Piet ontdekte dat in het dorp van Sammy veel te ontwikkelen viel. Allereerst op het gebied van onderwijs. De kinderen van Mbara, het geboortedorp van Sammy, hadden veel te weinig mogelijkheden in de te kleine primitieve school. Er waren eens een paar lokalen neergezet door een Ierse missiepost, maar die waren vervallen en veel te klein voor de vele kinderen van de streek.
Mbara is een hooggelegen dorpje in het droge West-Pokot. Het is uren lopen naar de verharde weg, waar vervoer mogelijk is naar de dichtstbijzijnde stad.
In dit stuk van Kenia leven gemeenschappen waar geld bijna niet bestaat. De mensen leven van wat ze verbouwen naast hun hut: mais en bonen. Sommigen hebben een geit of wat kippen. Het is net genoeg om van te leven. Te vaak blijft er niks over om in de stad te verkopen.
Toch hebben de kinderen gelukkig vaak grote ambities. Ze willen naar school. Sammy was ooit ook zo’n kind dat verder wilde. Hij had talent voor hardlopen. Hij bevocht in Nederland te mogen lopen. Sammy wilde proberen om met behulp van sponsorlopen en inzamelingen op Nederlandse scholen zoveel mogelijk kinderen uit zijn geboortestreek een kans te geven op behoorlijk onderwijs. Na een aantal van die sponsorlopen en inzamelingsacties konden de plannen voor de uitbreiding van de Mbara school worden getekend.
Dankzij de hulp van Nederlandse schoolkinderen konden we aan de slag. Er kwam steun van mensen die tot onze vaste groep donateurs wilden horen. Ook van andere hulporganisaties en stichtingen ontvingen wij bijdragen, zoals de ontwikkelingsorganisatie van KLM-personeel Wings of Support, Local Heroes en Cordaid. Zo ontstond een bescheiden stichting: Samen Succes.
Samen Succes ondersteunt scholen in West-Pokot, een droge en geïsoleerde streek in het noordwesten van Kenia. Zo kunnen jongens èn meisjes er naar school en krijgen ze de kans om een zelfstandig bestaan zonder armoede op te bouwen.
Wens: scholing voor alle kinderen
Mbara is een dorp in West-Pokot, gelegen op tweeënhalve kilometer hoogte. Het is vijf uur lopen naar de verharde weg. Het is een gemeenschap waar geld nog nauwelijks een rol speelt. Infrastructuur ontbreekt, er is nog geen elektriciteit.
De mensen leven er van mais en bonen die ze naast hun hut verbouwen. Sommigen hebben een geit of wat kippen, of zijn in het bezit van één of meerdere koeien. Als het genoeg heeft geregend, is de oogst voldoende om te overleven, soms blijft er wat over om in de stad te verkopen. Als er weinig regen is gevallen, zijn de dorpelingen afhankelijk van voedselhulp. Als die al komt, want dit afgelegen gebied heeft geen prioriteit bij de overheid.
Ooit was er door een Ierse missie een klein schooltje in Mbara gesticht, maar die was veel te klein. Onze activiteiten in deze streek begonnen met het sponsoren van schoolgeld van enkele kinderen uit Mbara. Al gauw volgde de bouw van twee klaslokalen, samen met de lokale bevolking. In de loop der jaren werd de school verder uitgebreid en verbeterd, met meer lokalen, schoolbanken, lerarenkamer, bibliotheek, toiletgebouwen, slaapgebouwen. Zo konden de vele kinderen van deze streek eindelijk naar school.
Met de bouw van de school was veel energie gemoeid, zowel van de lokale bevolking als van de stichting. Maar daarmee waren we er nog niet. Er komt meer bij kijken om een school te laten draaien. De Keniaanse overheid trekt nauwelijks geld uit voor leraren in het primair onderwijs in deze streek.
Om een basiskwaliteit van onderwijs te kunnen garanderen, moesten we leraren aan de school zien te binden. Geen gemakkelijke opgave, want voor leraren is Mbara een primitieve standplaats, zonder stroom, zonder water, met grote klassen. Het bleek te helpen om semi-vrijwillige leraren in te zetten en die een kleine vergoeding te geven. Voor het onderhoud van de school zijn medewerkers nodig, die bovendien eerst geschoold moesten worden: een bibliothecaris, een conciërge. Boeken moesten er komen, en de kwaliteit van het onderwijs blijkt te verbeteren als leerlingen na het vroege invallen van het donker nog kunnen studeren. Dan zijn zonnepanelen een uitkomst en ook die kwamen er.
Op zeker moment staat er een goed draaiende school in een dorp hoog in de bergen in een droge, afgelegen streek in Kenia. De lokale bevolking is trots op wat er samen is neergezet. Er is een hoofdonderwijzer die aanzien heeft en vertrouwen geniet. De leraren zetten zich in, de kinderen doen hun best, zijn ambitieus. De school krijgt een goede naam en dat is mooi.
Maar het heeft ook een keerzijde: de school bleek te hard te groeien, omdat kinderen uit de omgeving ook naar deze school wilden. We gingen de dorpen in de omgeving ondersteunen bij het verbeteren van hún scholen, zodat het verschil tussen de scholen in de diverse dorpen niet zo groot zou zijn. Chepkondol, Sengelel, Ngoyomwo, Ptarktong. De opgedane ervaring kwam goed van pas, het draaiboek van Mbara kon in aangepaste vorm steeds weer worden gebruikt. Zo breidde de aandacht van de stichting zich uit naar een groter gebied, de Mbaravallei. Sinds enkele jaren zijn daar gemeenschappen in de Masol Hills bijgekomen.
Inmiddels hebben we vele scholen ondersteund in hun streven naar beter onderwijs, dat toegankelijk is voor alle kinderen uit de streek. Maar we zijn nog niet klaar.
Voorlichting
Door onze betrokkenheid bij de lokale bevolking hebben we contact gekregen met de gezondheidsposten en een aantal vrouwen. Zij vertelden ons dat in West-Pokot meisjes-besnijdenis nog volop wordt gepraktiseerd, al is deze bij wet verboden.
Meisjesbesnijdenis brengt veel risico op gezondheids-complicaties met zich mee. Tijdens het besnijden zelf, omdat deze onder slechte hygiënische omstandigheden wordt uitgevoerd, maar ook later kunnen problemen optreden. Zo is een bevalling voor een besneden vrouw doorgaans veel pijnlijker en moeilijker, soms zelfs met dodelijke afloop voor moeder en/of kind.
Dat deze praktijken toch nog voorkomen, heeft te maken met het moment waarop de besnijdenis plaatsvindt: het markeert traditioneel de overgang van meisje naar volwassen vrouw. Na de besnijdenis kan een meisje worden uitgehuwelijkt en dat levert koeien op voor de familie. Hierdoor is schooluitval onder meisjes hoog. Ook wordt gedacht dat je door besnijdenis pas een echte, complete vrouw wordt. Door de geïsoleerde ligging van de streek kan deze mythe voortleven.
Samen met de gezondheidsposten organiseren we voorlichtingsbijeenkomsten over de meisjesbesnijdenis. We kiezen voor een geïntegreerde aanpak: aanverwante zaken als anticonceptie, opvoeding, rolverdeling tussen mannen en vrouwen en het belang van onderwijs komen ook aan de orde. De bijeenkomsten worden geleid door de coördinator van de gezondheidsposten, dr. Simon Limangole en een maatschappelijk werkster uit het gebied, Ruth Loseker. Charles Rotich, eveneens afkomstig uit de streek, organiseert het project ter plaatse. Sammy probeert hen zo vaak mogelijk te vergezellen. Ook hier geldt: lokale mensen trekken de kar, wij faciliteren.
In Mbara en omliggende dorpen neemt het percentage meisjesbesnijdenis gestaag af. Men ziet in dat de lichamelijke ongemakken een direct gevolg zijn van deze achterhaalde traditie. De bevolking bedenkt andere rituelen om de overgang van meisje naar vrouw te markeren. Een ontwikkeling waar velen trots op zijn.
Nieuw aandachtsgebied is de Masol Hills in de Riftvallei. Daar leven de Pokot nomaden, die rondtrekken met hun vee. Omdat het onrustig is in deze streek, vanwege conflicten met de naburige Turkana-stam, was er nog nooit iemand op bezoek gekomen om informatie te geven over meisjesbesnijdenis en aanverwante zaken. Op verzoek van lokale leiders organiseren we ook hier bijeenkomsten. De mensen luisteren geboeid, stellen vragen, geven hun commentaren en vertellen over hun ervaringen.
Het informeren van de bevolking in West Pokot vraagt continue aandacht, een oude traditie is niet zomaar verdwenen. Ons Keniaanse team is zeer gemotiveerd die aandacht te geven.
Beurzen
Jonathan Karita is geboren in Temow, een gehucht in de bergen boven Mbara. Hij blonk uit school, maar dat hij daadwerkelijk zou slagen in het onderwijs, lag niet voor de hand. Met hulp van zijn gemeenschap en Samen Succes, maar vooral door zijn eigen doorzettingsvermogen en talenten, heeft hij het ver geschopt. Wilt u meer weten over zijn (school)loopbaan? Lees dan hier zijn levensverhaal.
Een soortgelijk verhaal vertelt Daudi Biketi. Door het overlijden van zijn ouders leken zijn kansen op een goede opleiding verkeken. Dankzij uw steun is het hem toch gelukt en heeft hij nu een degree in Science: biochemistry. Hoe hij dat voor elkaar heeft gekregen, leest u hier.
Dit zijn enkele voorbeelden van de beurzen die wij hebben verstrekt en hoe die hebben bijgedragen aan de ontwikkeling van mensen uit het gebied.
Waterprojecten
De inwoners van Chepotwo in de Mbaravallei moesten drie uur lopen voor schoon drinkwater. Ze wilden graag een waterleiding aanleggen, maar daarvoor ontbrak hen al jaren de middelen. Een eerder met hulp van de overheid aangelegde waterleiding was compleet in verval geraakt.
Samen Succes vroeg Terry Hummerston, een Engelse ingenieur die een groot deel van het jaar in Mbara woont, te kijken naar de mogelijkheden. Ondertussen zochten en vonden wij financiering voor dit project.
Terry heeft vervolgens de lokale bevolking nauw betrokken bij de opzet en uitvoering van het project, daarbij geholpen door John Ywalasiwa uit Mbara. Zo kwam er een pipeline management committee, waarin onder andere de chief en het schoolhoofd zitting hadden. Het was een hele klus om daarin de juiste mensen te kunnen benoemen, mensen zonder persoonlijke agenda's. Maar het lukte.
De feitelijke aanleg van de waterleiding, waarvoor kilometers graven door rotsachtig terrein nodig was van bron tot dorp en school, werd vrijwillig gedaan door de lokale bevolking. Een watertank en waterpunten voor inwoners en vee laten niet lang meer op zich wachten. Het managementcomité rekent ook het onderhoud van de waterleiding tot haar taak en zal dus, met hulp van de expertise van Terry, actief blijven.
Dit was ons eerste waterproject in West-Pokot. De opzet die we hier hebben gebruikt en die in de praktijk goed blijkt te werken, ook jaren later, hanteren we nu bij andere waterprojecten.
Hardloopschool Keringet Winners Girls Highschool
Ons enthousiasme voor hardlopen, de ervaring met onderwijsprojecten en contacten met Global Sports Communication van Jos Hermens, zorgden ervoor dat we in 2011 de Keringet Winners Girls High School hebben opgezet. Met het idee om via sport meer voor de bevolking te kunnen doen, hadden we samen met Local Heroes en Global Sports al warmgelopen in Ptarkong, nabij Mbara. Samen hadden we er een trainingskamp opgericht en de gemeenschap geholpen bij het bouwen van klaslokalen en andere voorzieningen. In Keringet kreeg dit initiatief een vervolg.
Global Sports was eindverantwoordelijk voor het trainingskamp en het hardlopen, Samen Succes voor de school en het onderwijs. Local Heroes steunde het project financieel waar mogelijk.
Piet de Peuter en Veron Lust van onze stichting waren grote delen van het jaar aanwezig in Keringet. In Levina Adriano hebben we een lokale manager gevonden, die naast alle praktische beslommeringen zorgt voor continuïteit en een prettige sfeer.
Op onze school werden lesrooster en trainingen op elkaar afgestemd, zodat de talentvolle meisjes samen konden trainen. De atletes die verbonden zijn aan onze middelbare school komen uit arme families. Hun lesgeld werd betaald door Global Sports. Samen Succes sponsorde daarnaast het schoolgeld van diverse meisjes uit arme gezinnen in de omgeving, die goede schoolresultaten behaalden, maar niet aan hardlopen op hoog niveau deden.
De meisjes hebben al mooie resultaten behaald. Ze zijn uitgekomen op wereldkampioenschappen atletiek en zelfs deelname aan de Olympische Spelen in Londen bleek haalbaar. Faith Kipyegon was de absolute topper, zij werd Olympisch Kampioen 1500 m op de Spelen in Rio de Janeiro. Met hun prestaties inspireerden de hardloopsters andere meisjes en zij lieten zien dat het mogelijk is een zelfstandig bestaan op te bouwen.
We hadden ons bij de oprichting al voorgenomen de school over te dragen aan de lokale gemeenschap. In 2019 hebben we dit daadwerkelijk gedaan.
De Pokot is de geboortestreek van de Keniaanse hardloper Sammy Rongo Olengura. In 1998 ontmoette hij Piet de Peuter, langeafstandsloper en vrijwilliger op een boerderij in Kenia. Samen besloten ze dat Sammy in Nederland zijn geluk zou beproeven bij wedstrijden.
Ze raakten bevriend en Piet ontdekte dat in het dorp van Sammy veel te ontwikkelen viel. Allereerst op het gebied van onderwijs. De kinderen van Mbara, het geboortedorp van Sammy, hadden veel te weinig mogelijkheden in de te kleine primitieve school. Er waren eens een paar lokalen neergezet door een Ierse missiepost, maar die waren vervallen en veel te klein voor de vele kinderen van de streek.
Mbara is een hooggelegen dorpje in het droge West-Pokot. Het is uren lopen naar de verharde weg, waar vervoer mogelijk is naar de dichtstbijzijnde stad.
In dit stuk van Kenia leven gemeenschappen waar geld bijna niet bestaat. De mensen leven van wat ze verbouwen naast hun hut: mais en bonen. Sommigen hebben een geit of wat kippen. Het is net genoeg om van te leven. Te vaak blijft er niks over om in de stad te verkopen.
Toch hebben de kinderen gelukkig vaak grote ambities. Ze willen naar school. Sammy was ooit ook zo’n kind dat verder wilde. Hij had talent voor hardlopen. Hij bevocht in Nederland te mogen lopen. Sammy wilde proberen om met behulp van sponsorlopen en inzamelingen op Nederlandse scholen zoveel mogelijk kinderen uit zijn geboortestreek een kans te geven op behoorlijk onderwijs. Na een aantal van die sponsorlopen en inzamelingsacties konden de plannen voor de uitbreiding van de Mbara school worden getekend.
Dankzij de hulp van Nederlandse schoolkinderen konden we aan de slag. Er kwam steun van mensen die tot onze vaste groep donateurs wilden horen. Ook van andere hulporganisaties en stichtingen ontvingen wij bijdragen, zoals de ontwikkelingsorganisatie van KLM-personeel Wings of Support, Local Heroes en Cordaid. Zo ontstond een bescheiden stichting: Samen Succes.
Samen Succes ondersteunt scholen in West-Pokot, een droge en geïsoleerde streek in het noordwesten van Kenia. Zo kunnen jongens èn meisjes er naar school en krijgen ze de kans om een zelfstandig bestaan zonder armoede op te bouwen.
Wens: scholing voor alle kinderen
Mbara is een dorp in West-Pokot, gelegen op tweeënhalve kilometer hoogte. Het is vijf uur lopen naar de verharde weg. Het is een gemeenschap waar geld nog nauwelijks een rol speelt. Infrastructuur ontbreekt, er is nog geen elektriciteit.
De mensen leven er van mais en bonen die ze naast hun hut verbouwen. Sommigen hebben een geit of wat kippen, of zijn in het bezit van één of meerdere koeien. Als het genoeg heeft geregend, is de oogst voldoende om te overleven, soms blijft er wat over om in de stad te verkopen. Als er weinig regen is gevallen, zijn de dorpelingen afhankelijk van voedselhulp. Als die al komt, want dit afgelegen gebied heeft geen prioriteit bij de overheid.
Ooit was er door een Ierse missie een klein schooltje in Mbara gesticht, maar die was veel te klein. Onze activiteiten in deze streek begonnen met het sponsoren van schoolgeld van enkele kinderen uit Mbara. Al gauw volgde de bouw van twee klaslokalen, samen met de lokale bevolking. In de loop der jaren werd de school verder uitgebreid en verbeterd, met meer lokalen, schoolbanken, lerarenkamer, bibliotheek, toiletgebouwen, slaapgebouwen. Zo konden de vele kinderen van deze streek eindelijk naar school.
Met de bouw van de school was veel energie gemoeid, zowel van de lokale bevolking als van de stichting. Maar daarmee waren we er nog niet. Er komt meer bij kijken om een school te laten draaien. De Keniaanse overheid trekt nauwelijks geld uit voor leraren in het primair onderwijs in deze streek.
Om een basiskwaliteit van onderwijs te kunnen garanderen, moesten we leraren aan de school zien te binden. Geen gemakkelijke opgave, want voor leraren is Mbara een primitieve standplaats, zonder stroom, zonder water, met grote klassen. Het bleek te helpen om semi-vrijwillige leraren in te zetten en die een kleine vergoeding te geven. Voor het onderhoud van de school zijn medewerkers nodig, die bovendien eerst geschoold moesten worden: een bibliothecaris, een conciërge. Boeken moesten er komen, en de kwaliteit van het onderwijs blijkt te verbeteren als leerlingen na het vroege invallen van het donker nog kunnen studeren. Dan zijn zonnepanelen een uitkomst en ook die kwamen er.
Op zeker moment staat er een goed draaiende school in een dorp hoog in de bergen in een droge, afgelegen streek in Kenia. De lokale bevolking is trots op wat er samen is neergezet. Er is een hoofdonderwijzer die aanzien heeft en vertrouwen geniet. De leraren zetten zich in, de kinderen doen hun best, zijn ambitieus. De school krijgt een goede naam en dat is mooi.
Maar het heeft ook een keerzijde: de school bleek te hard te groeien, omdat kinderen uit de omgeving ook naar deze school wilden. We gingen de dorpen in de omgeving ondersteunen bij het verbeteren van hún scholen, zodat het verschil tussen de scholen in de diverse dorpen niet zo groot zou zijn. Chepkondol, Sengelel, Ngoyomwo, Ptarktong. De opgedane ervaring kwam goed van pas, het draaiboek van Mbara kon in aangepaste vorm steeds weer worden gebruikt. Zo breidde de aandacht van de stichting zich uit naar een groter gebied, de Mbaravallei. Sinds enkele jaren zijn daar gemeenschappen in de Masol Hills bijgekomen.
Inmiddels hebben we vele scholen ondersteund in hun streven naar beter onderwijs, dat toegankelijk is voor alle kinderen uit de streek. Maar we zijn nog niet klaar.
Voorlichting
Door onze betrokkenheid bij de lokale bevolking hebben we contact gekregen met de gezondheidsposten en een aantal vrouwen. Zij vertelden ons dat in West-Pokot meisjes-besnijdenis nog volop wordt gepraktiseerd, al is deze bij wet verboden.
Meisjesbesnijdenis brengt veel risico op gezondheids-complicaties met zich mee. Tijdens het besnijden zelf, omdat deze onder slechte hygiënische omstandigheden wordt uitgevoerd, maar ook later kunnen problemen optreden. Zo is een bevalling voor een besneden vrouw doorgaans veel pijnlijker en moeilijker, soms zelfs met dodelijke afloop voor moeder en/of kind.
Dat deze praktijken toch nog voorkomen, heeft te maken met het moment waarop de besnijdenis plaatsvindt: het markeert traditioneel de overgang van meisje naar volwassen vrouw. Na de besnijdenis kan een meisje worden uitgehuwelijkt en dat levert koeien op voor de familie. Hierdoor is schooluitval onder meisjes hoog. Ook wordt gedacht dat je door besnijdenis pas een echte, complete vrouw wordt. Door de geïsoleerde ligging van de streek kan deze mythe voortleven.
Samen met de gezondheidsposten organiseren we voorlichtingsbijeenkomsten over de meisjesbesnijdenis. We kiezen voor een geïntegreerde aanpak: aanverwante zaken als anticonceptie, opvoeding, rolverdeling tussen mannen en vrouwen en het belang van onderwijs komen ook aan de orde. De bijeenkomsten worden geleid door de coördinator van de gezondheidsposten, dr. Simon Limangole en een maatschappelijk werkster uit het gebied, Ruth Loseker. Charles Rotich, eveneens afkomstig uit de streek, organiseert het project ter plaatse. Sammy probeert hen zo vaak mogelijk te vergezellen. Ook hier geldt: lokale mensen trekken de kar, wij faciliteren.
In Mbara en omliggende dorpen neemt het percentage meisjesbesnijdenis gestaag af. Men ziet in dat de lichamelijke ongemakken een direct gevolg zijn van deze achterhaalde traditie. De bevolking bedenkt andere rituelen om de overgang van meisje naar vrouw te markeren. Een ontwikkeling waar velen trots op zijn.
Nieuw aandachtsgebied is de Masol Hills in de Riftvallei. Daar leven de Pokot nomaden, die rondtrekken met hun vee. Omdat het onrustig is in deze streek, vanwege conflicten met de naburige Turkana-stam, was er nog nooit iemand op bezoek gekomen om informatie te geven over meisjesbesnijdenis en aanverwante zaken. Op verzoek van lokale leiders organiseren we ook hier bijeenkomsten. De mensen luisteren geboeid, stellen vragen, geven hun commentaren en vertellen over hun ervaringen.
Het informeren van de bevolking in West Pokot vraagt continue aandacht, een oude traditie is niet zomaar verdwenen. Ons Keniaanse team is zeer gemotiveerd die aandacht te geven.
Beurzen
Jonathan Karita is geboren in Temow, een gehucht in de bergen boven Mbara. Hij blonk uit school, maar dat hij daadwerkelijk zou slagen in het onderwijs, lag niet voor de hand. Met hulp van zijn gemeenschap en Samen Succes, maar vooral door zijn eigen doorzettingsvermogen en talenten, heeft hij het ver geschopt. Wilt u meer weten over zijn (school)loopbaan? Lees dan hier zijn levensverhaal.
Een soortgelijk verhaal vertelt Daudi Biketi. Door het overlijden van zijn ouders leken zijn kansen op een goede opleiding verkeken. Dankzij uw steun is het hem toch gelukt en heeft hij nu een degree in Science: biochemistry. Hoe hij dat voor elkaar heeft gekregen, leest u hier.
Dit zijn enkele voorbeelden van de beurzen die wij hebben verstrekt en hoe die hebben bijgedragen aan de ontwikkeling van mensen uit het gebied.
Waterprojecten
De inwoners van Chepotwo in de Mbaravallei moesten drie uur lopen voor schoon drinkwater. Ze wilden graag een waterleiding aanleggen, maar daarvoor ontbrak hen al jaren de middelen. Een eerder met hulp van de overheid aangelegde waterleiding was compleet in verval geraakt.
Samen Succes vroeg Terry Hummerston, een Engelse ingenieur die een groot deel van het jaar in Mbara woont, te kijken naar de mogelijkheden. Ondertussen zochten en vonden wij financiering voor dit project.
Terry heeft vervolgens de lokale bevolking nauw betrokken bij de opzet en uitvoering van het project, daarbij geholpen door John Ywalasiwa uit Mbara. Zo kwam er een pipeline management committee, waarin onder andere de chief en het schoolhoofd zitting hadden. Het was een hele klus om daarin de juiste mensen te kunnen benoemen, mensen zonder persoonlijke agenda's. Maar het lukte.
De feitelijke aanleg van de waterleiding, waarvoor kilometers graven door rotsachtig terrein nodig was van bron tot dorp en school, werd vrijwillig gedaan door de lokale bevolking. Een watertank en waterpunten voor inwoners en vee laten niet lang meer op zich wachten. Het managementcomité rekent ook het onderhoud van de waterleiding tot haar taak en zal dus, met hulp van de expertise van Terry, actief blijven.
Dit was ons eerste waterproject in West-Pokot. De opzet die we hier hebben gebruikt en die in de praktijk goed blijkt te werken, ook jaren later, hanteren we nu bij andere waterprojecten.
Hardloopschool Keringet Winners Girls Highschool
Ons enthousiasme voor hardlopen, de ervaring met onderwijsprojecten en contacten met Global Sports Communication van Jos Hermens, zorgden ervoor dat we in 2011 de Keringet Winners Girls High School hebben opgezet. Met het idee om via sport meer voor de bevolking te kunnen doen, hadden we samen met Local Heroes en Global Sports al warmgelopen in Ptarkong, nabij Mbara. Samen hadden we er een trainingskamp opgericht en de gemeenschap geholpen bij het bouwen van klaslokalen en andere voorzieningen. In Keringet kreeg dit initiatief een vervolg.
Global Sports was eindverantwoordelijk voor het trainingskamp en het hardlopen, Samen Succes voor de school en het onderwijs. Local Heroes steunde het project financieel waar mogelijk.
Piet de Peuter en Veron Lust van onze stichting waren grote delen van het jaar aanwezig in Keringet. In Levina Adriano hebben we een lokale manager gevonden, die naast alle praktische beslommeringen zorgt voor continuïteit en een prettige sfeer.
Op onze school werden lesrooster en trainingen op elkaar afgestemd, zodat de talentvolle meisjes samen konden trainen. De atletes die verbonden zijn aan onze middelbare school komen uit arme families. Hun lesgeld werd betaald door Global Sports. Samen Succes sponsorde daarnaast het schoolgeld van diverse meisjes uit arme gezinnen in de omgeving, die goede schoolresultaten behaalden, maar niet aan hardlopen op hoog niveau deden.
De meisjes hebben al mooie resultaten behaald. Ze zijn uitgekomen op wereldkampioenschappen atletiek en zelfs deelname aan de Olympische Spelen in Londen bleek haalbaar. Faith Kipyegon was de absolute topper, zij werd Olympisch Kampioen 1500 m op de Spelen in Rio de Janeiro. Met hun prestaties inspireerden de hardloopsters andere meisjes en zij lieten zien dat het mogelijk is een zelfstandig bestaan op te bouwen.
We hadden ons bij de oprichting al voorgenomen de school over te dragen aan de lokale gemeenschap. In 2019 hebben we dit daadwerkelijk gedaan.
|
|
|
|
|
|
ANBI
Stichting Samen Succes is sinds januari 2008 door de Belastingdienst aangemerkt als ANBI, een algemeen nut beogende instelling. Fiscaal nummer: 812316836 |
Donaties
Uw steun is van harte welkom. Uw financiële bijdrage komt geheel ten goede aan de projecten in West-Pokot. IBAN: NL81 INGB 000 95 235 74 t.n.v. Samen Succes Amsterdam |
Contact
Samen Succes schip Chateauroux Javakade 73 1019 SZ Amsterdam tel.: 06 26 22 25 86 e-mail: [email protected] KvK: 34188147 |
